“Ik hoop dat mensen die het lezen zich gesteund voelen”
Wie? Hubert (58)
Woont? Spadinalaan, Overhoeks
Dagelijkse bezigheid? Twee keer per week oppassen op de kleinkinderen, drie atletiektrainingen geven, werken als bestuurslid van Stichting Cultuur aan het IJ, weer meer lezen dan vroeger: “Ik heb het bijna drukker dan toen ik nog werkte”
Krijgt? Een 62 jaar oud koekblik van Eddy
Geeft? Een zelfgeschreven boekje
Wat bracht je naar Noord?
Ik kwam uit Lisse in de bollenstreek naar Amsterdam om te studeren, toen ik 18 was. Maar ik ben eigenlijk een dorpsjongen gebleven en heb Noord altijd het leukste stadsdeel gevonden: de korte lijntjes, het persoonlijke. Je pakt de racefiets en bent buiten. Ruim twintig jaar geleden kwam ik hier, ik heb het grootste deel van de tijd aan de Nieuwendammerdijk gewoond. Dat was echt een wereldje op zich. Pas toen ik directeur van het Bredero College werd, ben ik ’s zondags ‘sociale excursies’ met de fiets door heel Noord gaan maken, om het stadsdeel beter te leren kennen. Toen begreep ik pas echt hoe het in elkaar zit.
En, hoe zit het in elkaar?
Ik heb de verschillende wijken leren kennen, bedoel ik. Van mijn tijd als directeur weet ik dat het altijd een arbeidersstadsdeel was, en daarvoor een plek voor mensen die niet deugden. Nu is het nog steeds het stadsdeel met de laagste CITO-score van Amsterdam. De armoe is groot.
Je wist binnen een seconden wat je aan je buren wilt geven, vertel...
Ja: een afscheidsboekje ‘Schakenbos op school’ dat ik gemaakt heb over de vijf jaar dat ik directeur was van het Bredero College. Er staan foto’s en interviews met leerlingen in, en columns die ik geschreven heb over het onderwijs en over de buurt. Ik voel me erg verbonden met Noord en ben heel actief in het stadsdeel.
Wat zegt het boekje over jou?
Toen ik na onder meer een baan als directeur van de School voor Journalistiek in Utrecht hier ging werken op een middelbare school, vonden sommige mensen dat een vreemde stap. Maar ik zei – en dat vind ik nog steeds – als het lukt om van een middelbare school een veilige omgeving te maken, een plek die verbonden is met de buurt, waar kinderen zich thuis voelen, dan hoef je niet te twijfelen over het nut van je werk.
Waarom geef je het boekje aan een buurtbewoner?
Ik hoop dat mensen die het lezen zich gesteund voelen. Toen ik die columns aanvankelijk voor het Noord-Amsterdams Nieuwsblad schreef, heb ik me verbaasd over de hoeveelheid mensen die huis-aan-huisbladen lezen. Ik kreeg heel veel reacties. Eén column ging over dat ik het onterecht vind dat het VMBO zo’n slecht imago heeft. Een man schreef me gelijk dat hij het fijn vond dat ik in voor ‘zijn’ mensen opkwam. Hij had na de ambachtsschool zijn hele leven hard gewerkt, en daar nooit spijt van gekregen. Het opleidingsniveau in deze buurt mag dan misschien het laagste in Amsterdam zijn, ik zie hier in Noord heel veel mensen die een passie hebben, die iets moois van hun leven willen maken. Daar gaat het om.