“Dit tasje heeft alle verhuizingen overleefd”
Wie? Marloes (54)
Woont? Bundlaan, Overhoeks
Dagelijkse bezigheid? Nederlandse les geven aan buitenlanders, verder even geen hobby’s, want “al een half jaar bezig met de verhuizing”
Krijgt? Een courgette van Like
Geeft? Een tasje
Wat bracht je naar Noord?
Ik kwam veertien jaar geleden met mijn kinderen en man naar Amsterdam, we zochten met spoed een woning en dachten aan de Rivierenbuurt. Maar dat bleek niet realistisch. Uiteindelijk moesten we kiezen tussen Zuidoost of Noord. Mij sprak Noord meer aan. Ik vond het pontje gelijk heel leuk, net als de oude delen van het stadsdeel, zoals de huisjes aan de Nieuwendammerdijk. Ik heb altijd gezegd: ik ga nooit in Amsterdam wonen en ook nooit op een flat. Laat dat nu precies zijn wat ik ben gaan doen, haha!
Ben je verslingerd aan het stadsdeel?
Ik heb lang aan het Buikslotermeerplein gewoond, maar de laatste jaren verloederde de flat waar we zaten. Toen scholieren op een gegeven moment kippenbotjes door mijn brievenbus gooiden dacht ik: ik hóef hier niet te blijven. Toevallig werden toen net de sociale huurwoningen hier in Overhoeks aangeboden. Dit was echt een plek waar ik gelijk wilde wonen. Ik was nummer zoveel op de wachtlijst, maar heb het nog gekregen ook! Dit is de eerste keer dat ik ergens heen ben verhuisd, met het voornemen om te blíjven.
Wat geef je weg?
Een tasje dat ik heb gekregen als juf van een Ghanees meisje hier in Noord. Met sommige kinderen heb je direct meer dan met andere. Dit was een heel explosief kind, dat je af en toe ineens om de hals kon vliegen. Op een gegeven moment kreeg ze een broertje en ging ze ook nog verhuizen. Het was een hele heftige tijd voor haar. Toen ze mijn school verliet, kreeg ik dit tasje als bedankje van haar moeder. Ik heb het al twaalf jaar. Ik gooi altijd dingen weg bij verhuizingen, maar dit heb ik keer op keer meegenomen.
Wat zegt dit tasje over jou?
Dit tasje staat symbool voor wat ik nu doe. Ik heb ooit de lerarenopleiding gevolgd, maar heb daar jarenlang niets mee gedaan. Tot ik hier in Noord kwam. Ik wilde mijn kinderen naar de Montessorischool laten gaan, maar er was hier in Noord veel mis met die school. Toen ik kwam praten op de school bleek dat ze met een schrijnend lerarentekort zaten. Ze vroegen me als invaldocent, maar ik had al gauw een eigen klas. Uiteindelijk is het een hele leuke school geworden, haha, en niet alleen door mij, hoor! Door vrouwen als de moeder van dat Ghanese meisje – iemand die echt wat wilde maken van haar leven hier in Nederland – ben ik op het idee gekomen om taalonderwijs aan volwassenen te gaan geven.
Heb je nog een boodschap voor je buren?
Ik hoop dat dit een prettige, leefbare buurt wordt, waar buren zorgen voor elkaar en voor hun omgeving. Waar mensen elkaar ruimte geven, en waar iedereen zich veilig voelt.