zondag 17 oktober 2010

Manon geeft



“Na twintig maanden reizen had ik zaagsel in mijn hersenpan”

Wie? Manon (37)
Woont? Spadinalaan, Overhoeks
Dagelijkse bezigheid? Directeur van een softwarebedrijf, vrijwilligerswerk – kinderen begeleiden bij de ‘Weekendschool’ – en eten met vrienden en familie
Krijgt? Een schaaltje van Jopie
Geeft? Een lijst met foto gemaakt in Kenia

Wat geef je aan je buurman of -vrouw?
Ik moest er echt over nadenken, want ik heb niet veel spullen. Maar ik ben eruit, ik wil deze ingelijste foto weggeven die ik Kenia heb gemaakt. Ik liep daar stage in het ziekenhuis als verpleegkundestudent in 1994, het was mijn eerste echte grote reis. Dus zo lang heb ik die foto al! Ik hoop dat ik het negatief nog heb... ik wil hem wel opnieuw laten afdrukken, want ik ben eraan gehecht.

Jeetje, dat klinkt als een bijzonder cadeau voor je buren. Waarom wil je ‘m weggeven?
Omdat dit iets persoonlijks is. Die stage in Kenia was helemaal geweldig. Ik heb de laatste vier, vijf weken gereisd. Hier waren we vlakbij het Masai Mara Park, waar we op safari zijn geweest. We waren met onze eigen auto, die meerdere keren vast kwam te zitten, waarop we de auto midden in het wildpark moesten verlaten om te duwen.

Heb je iets met Afrika?
Ja, volgens mijn moeder wil ik er al vanaf mijn zesde naartoe. Ik voel me er heel erg goed. Ik houd erg van reizen, ben ook heel makkelijk. Als ik maar een bank heb waar ik mijn schoenen uit kan doen en waar ik een kussen heb om te slapen, dan vind ik het best. Ik hecht me niet heel erg aan een plek, ik kan ook zomaar verhuizen. Na Kenia heb ik twintig maanden gereisd, door Oeganda, Tanzania, Zanzibar, Malawi, Zimbabwe via Zuid-Afrika naar Namibië. Daarna ben ik nog naar Australië, Nieuw-Zeeland en Thailand geweest. Toen was het klaar. Ik had zaagsel in mijn hersenpan, zag geen psychische uitdaging meer in het rondtrekken. Toen ben ik in Amsterdam gaan wonen, het internationale karakter van de stad trok me.

Nu zit je in Noord, hoe kom je hier terecht?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit echt enthousiast was over het stadsdeel. Het heeft het imago dat het niet helemaal bij Amsterdam hoort. Ik werd wel aangetrokken door het IJ, het leek me mooi om aan het water te wonen. En ik vind het ook wel een goed idee om een deel van de stad naar Noord te verplaatsen, zoals Paradiso dat hier nu optredens verzorgt, het filmmuseum dat hier komt, de restaurantjes en culturele instellingen.

Is Noord meegevallen?
Ik word enthousiaster, zoals dat gaat als je je buurt leert kennen. Ik weet nu iets beter waar ik moet zijn voor de schoenmaker of de supermarkt. Ik haal regelmatig eten, en ben nu alle afhaalzaken aan de Hagendoornweg maar eens aan het uitproberen. Verder vind ik de mensen vriendelijk. Het maakt mij eigenlijk ook niet uit waar ik woon, ik vind iedereen wel leuk. Het hangt ook van je eigen houding af of je ergens kunt aarden.